Een toneelstukje opvoeren of altijd jezelf zijn?
Vroeger kreeg ik vaak de opmerking tijdens stages in salons of mijn werk bij verschillende wellness centra… Je moet goed kunnen toneelspelen om succesvol te worden in dit vak. Ook hoorde ik dit stage bedrijven zeggen tegen mijn leerlingen. Heb jij een rot dag? Jammer. Zit je niet lekker in je vel? Vervelend, maar door. Je laat je eigen gevoelens en emoties niet zien aan de klant want het draait niet om jou. Je vertelt niks over jezelf want daar is de klant toch niet in geïnteresseerd. Je doet je ‘standaard’ behandeling, werkt als het ware op de automatische piloot en na de behandeling doe je ‘even’ je verkooppraatje. Grappig achteraf dat er daarna commentaar was dat je weinig tot niks verkocht en die klant niet terug kwam, hoe zou dat nou komen?
Door te acteren ga je presteren
Je kruipt in de rol van ‘de perfecte’ schoonheidsspecialist, massagetherapeut of waarin je dan ook geschoold bent. Think again, dit is NIET DE MANIER. Want sowieso, perfect bestaat niet en een rol aannemen die niet bij jou past? Stop daar maar mee. Niemand houdt ervan als je een act opvoert, niemand gaat zich met jou verbinden wanneer ze merken dat jij niet jezelf bent. Wanneer we een toneelstuk willen zien, gaan we naar het theater. Maar wanneer iemand zich letterlijk bloot moet geven bij jou op de behandeltafel voor een massage of behandeling is het júist belangrijk dat jij jezelf bent en je klant kunt geruststellen door jezelf menselijk op te stellen.
Gevoelig voor de mening van een ander
Ik snap heel goed dat mijn toenmalige leerlingen en ik destijds naar deze adviezen luisterden. Want je wíl leren, je doet je best en wil als professional gezien worden. Als je daarvoor een ‘rol’ moet aannemen die niet helemaal bij je past, maar wel in het plaatje van de salon waarin je werkt, dan doe je dat. Toch? We zijn nou eenmaal gevoelig voor de mening van een ander en wanneer je dit soort (goedbedoelde?) adviezen opvolgt is het heel lastig om hier vanaf te komen. Het is ergens ook logisch, jij bent degene die de behandeling uitvoert en de klant is koning (of koningin). Jij geeft, de klant ontvangt en jij bent ‘alleen’ maar degene die de behoefte van deze klant vervult.
Aanpassen
Maar ergens? Ergens maakt het me boos. Verdrietig misschien ook wel als ik denk aan alles wat ik heb weggestopt. Want als jij je emoties moet wegstoppen, een toneelstuk opvoert, geen gevoelens mag laten zien.. Waar komt jouw passie dan terug? Hou je die act ook vol en haal jij dan je volledige potentieel uit jezelf én je behandeling? Ik denk het niet. Ik denk zelfs dat die klant méér geholpen is wanneer we ons wat ‘kwetsbaarder, menselijker en open’ opstellen.
Zou het niet zoveel mooier zijn als jij vol zelfvertrouwen jezelf kan laten zien? Emoties, gevoelens.. Dat verkopen moeiteloos gaat en alles er mag zijn zodat jij écht die connectie / verbinding kan maken met je klant. Zonder alle toeters en bellen, gemaakte glimlach, opgekropte emoties… Maar gewoon zoals je bent. Iemand waarmee de klant zich kan identificeren, iemand die een stuk lekkerder in haar/zijn vel zou zitten door alleen al te accepteren dat emoties er mogen zijn.
In je kracht
Want jij bent een professional en kan prima aanvoelen wanneer je je mond moet houden tijdens de behandeling, jij zet die klant al op één. Stop met toneelspelen. Weet dat je uniek bent in wat je doet, omdat jíj het doet. Laat jouw vuur niet doven omdat je vroeger bent gekneed in de vorm zoals het misschien ‘moest’.
De klanten die bij jou komen die zien dat en het is alleen nog aan jou om dat écht uit te gaan stralen. Zodat jij een stabiel klantenbestand opbouwt van mensen die bij jou passen, jou waarderen en vertrouwen.
Hoe zou jij je voelen als jij al jouw emoties kunt omarmen, jouw krachten en talenten kent en geen ‘automatische piloot’ behandelingen meer geeft?